اثر روزه داری ماه رمضان بر اسمولاریته، غلظت بعضی از الکترولیت های سرمی و پارامتر های خونی

مقدمه: در ماه رمضان حدود 400 میلیون مسلمان به روزه داری می پردازند. با وجود مطالعه های متعدد انجام شده در مورد اثر فیزیولوژیک این فریضه همچنان ابعاد ناشناخت های از آن باقیمانده است. این مطالعه برای تعیین اثر روزه داری ماه رمضان بر تغییرهای اسمولاریته ی سرم و آزمون های کلیوی در افراد روزه دار جوان سالم اجرا شد. مواد و روش ها: این مطالعه ی کوهورت در سال 1380 در 80 دانشجوی سالم (41 مرد و 39 زن) انجام شد. وزن، نمایه ی توده ی بدن، گلوکز، اسمولاریته، سدیم و پتاسیم سرم در افراد داوطلب سالم قبل و در پایان ماه رمضان بعد از یک ناشتایی 12 ساعته اندازه گیری شد. علاوه بر این تعداد گلبول های سفید و قرمز، پلاکت ها و اندکس های گلبولی طی این دو نوبت ارزیابی شد. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 7/22 سال بود. در پایان ماه رمضان، وزن در هر دو گروه جنسی کاهش معنی داری نشان داد ولی نمایه ی توده ی بدن تن ها در بانوان کاهش معنی دار داشت. کاهش گلوکز و افزایش اسمولاریته و سدیم سرم در هر دو جنس در پایان ماه رمضان معنی دار بود ولی پتاسیم تن ها در مردان کاهش معنی دار داشت. میانگین گلبول های قرمز در هر دو جنس افزایش معنی دار نشان داد ولی میانگین گلبول های سفید تن ها در زنان و پلاکت ها تن ها در مردان افزایش معنی دار نشان داد. هموگلوبین و هماتوکریت در پایان ماه رمضان نیز تن ها در مردان کاهش معنی دار داشت. تغییرات اوره و کراتینین در این مطالعه معنی دار نبود. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد روزه داری ماه رمضان به طور کامل می تواند سبب افزایش اسمولاریته ی سرم و کاهش برخی اندکس های گلبولی شود ولی این تغییرات در افراد سالم در محدوده ی طبیعی می باشد. مطالعه ها ی مشابهی در افراد دارای اختلال های خونی و کلیوی توصیه می شود.